El canciu les mentires.

"El canciu les mentires"

Dices que soi mentirosu,
que nun digo una verdá.
Que non, que nun ye verdá,
que non, que nun ye verdá.
Que si a un mentirosu nun-y tenga piedá
que non, que nun ye verdá

Diba esnalando un cascoxu,
perriba d'una ciudá.
Que non, que nun ye verdá,
que non, que nun ye verdá.
Qu'enxamás un cascoxu pué esnalar,
que non, que nun ye verdá.

Miagando taba una pita,
enriba un árbol mangá.
Que non, que nun ye verdá
que non, que nun ye verdá.
Qu'enxamás una pita vi yo miagar,
que non, que nun ye verdá.

Pañando figos un vieyu,
taba baxo una peral.
Que non, que nun ye verdá,
que non, que nun ye verdá.
Que nun s'apañen figos nuna peral
que non, que nun ye verdá

Cansada tas de dicime,
que yo nun te quiero yá.
Que non, que nun ye verdá
que non, que nun ye verdá.
Que yo muerro por tí
si nun te tengo equí.
Que non, que nun ye verdá
que non, que nun ye verdá.

Qu'esti canciu mentirosu
pa min que ta al acabar.
Que sí, que sí ye verdá
que sí, que sí ye verdá.
Que'l canciu les mentires acabo yá,
que sí, que sí ye verdá.

                                Canciala: "Bueno". El canciu ye de Nacho Fonseca.

 

 Estremando l'usu de "non" y "nun":

Esti cantar sírveme d'escusa pa desplicar d'un mou percenciellu cómo estremar el "non" y el "nun" como negación nes oraciones.

Si vos daes cuenta y cayeis nello el "nun" usámoslu siempre apegáu al verbu o a la forma verbal:
        -nun ye verdá.
        -nun te quiero yá.

El "non" usámoslo nes demás ocasiones.

Espero faigas memoria y t'alcuerdes d'ello al escribilo.

Santiago